Nieuw Zeeland! O.a Skydive en Tongariro Crossing
Blijf op de hoogte en volg Simone
22 Mei 2014 | Nieuw Zeeland, New Plymouth
Hoi allemaal!
De laatste update is alweer even geleden! We zijn inmiddels alweer ruim 2 weken in het mooie Nieuw Zeeland.
Voordat we naar Auckland vetrokken hebben we eerst nog een paar dagen in Sydney doorgebracht. In Sydney hebben we Susan gezien! Suus is een vriendin van 'vroeger' die we al een tijd niet hadden gezien. Heel leuk en toevallig dat ze net naar Aussie verhuisd met heel de family als wij daar ook zijn! Tijd voor een hereniging en dat op haar verjaardag! Voor het eerst in 2 maanden vonden we dit wel een gelegenheid om weer eens make up op te doen.. Het eerste half uur hebben we aan elkaars gezicht moeten wennen haha. Savonds hadden we afgesproken bij het pizza restaurantje waar Suus werkt. Om daar te komen moesten we een half uur met de bus, we hadden een hele aardige chauff waarvan we gratis mee mochten! Na de heerlijke pizza zijn we naar haar het huis van Suus en haar familie gelopen en hebben we gezellig bijgekletst met haar zussen en ouders. We gingen uit in Bondi en daarvoor moesten we nog een klein stukje met de bus. Dat hebben alle inzittende geweten! 'Hé buschauffeur we gaan je busje slopen' hebben we luidkeels en zonder enige géne gezongen;) Nederland was weer vertegenwoordigd! Het was een hele leuke avond en toen we eenmaal een taxi wilde pakken naar ons hostel kregen we zomaar 20 dollar in ons handen gedrukt van een aussieboy. Top!!
Eenmaal aangekomen in Auckland werden we streng gecontroleerd en moesten we onze wandelschoenen uit onze tas halen. Die van mij lagen natuurlijk helemaal onderop. Mijn hellokitty-tijger-pyamabroekje die ik van mijn leuke vriendinnen heb gekregen lag overigens bovenop.. Dat was weer even een lachmoment! Na een schoonmaakbeurt kreeg ik mijn schoenen netjes in een plastick zakje terug. De eerste week in Nieuw Zeeland hebben we met Rens doorgebracht. De eerste dag zijn we naar het noordelijkste punt gereden, Cape Reinga. Op dat punt komen er twee oceanen samen en heb je een prachtig uitzicht. Wij liepen in een dikke mistbank waardoor je zo goed als niets zag. Dat was wel even grappig;). Gelukkig was een stukje verder een beter zicht!
Ook zijn we naar de filmset van The Lord Of The Rings en The Hobbit geweest. Een prachtig gebied met de typisch NZ groene heuvels met schaapjes. Voor deze attractie betaal je de hoofdprijs maar ondanks dat het jaren geleden was dat ik de films heb gezien was het heel leuk! De Hobbit huisjes waren heel gedetailleerd gemaakt en helemaal passend bij mijn lengte;). The Hobbit film heb ik nog helemaal niet gezien, bij thuiskomst zal ik deze zeker een keer gaan kijken.
Wat ook gaaf was om te zien was het Orakei Korako Cave and Thermal Park. Dit was een valley met o.a. modder poelen met kokend water en gijzers. Heel bijzondere natuurverschijnselen hebben we daar gezien.
Skydive
Inmiddels zijn Akkemay en ik samen verder gegaan. Dat ging meteen alweer lekker doordat we onze bus miste! Verkeerd op de tijd gekeken...Gelukkig kwam er daarna een andere bus aan die ook langs Taupo ging, probleem opgelost! In Taupo doen veel mensen hun skydive. Voor mij was hier de goedkoopste optie en dus ook een beetje de laatst kans om dit te doen. Nadat ik Ak had zien springen in Australië was ik ondanks mijn hoogtevrees toch wel heel benieuwd naar dat gevoel! Dus... daar ging ik dan! We werden opgehaald door een hele aardige man op leeftijd die heel aardig voor me was en Akkemay mocht mee! Eigenlijk had ik best spijt en was heel heel zenuwachtig. Eenmaal aangekomen op het vliegveld mocht je kiezen welke sprong je wilde doen. Ik wilde eigenlijk voor 12000ft gaan maar besloot dat ik toch met de grote jongens mee wilde doen dus ging ik voor 15000ft (dit is 4,5km volgens mij). Ik werd in een mooi rood pak gehesen en moest daarna naar een instructie filmpje kijken. Geloof me die heb ik door de spanning niet gezien of gehoord;). Nadat Ak aan me vroeg of ik er zin in had en ik 'Nee' riep liep ik met me tandemmattie naar het vliegtuig.
In het vliegtuig had je al een supermooi uitzicht en mijn tandemmattie zei steeds dat ik er van moest genieten. Ik was nog steeds gespannen maar besloot dit dan toch vooral maar te doen! Ik durfde tenslotte op 8 jarige leeftijd ook al 10 keer achter elkaar in de python met mijn vader. Aangekomen op een bepaalde hoogte kreeg ik ineens een zuurstofmasker op omdat we boven de zuurstofgrens kwamen.. best raar idee. Toen we bijna op hoogte waren werd mijn outfit nog lachwekkender, ik kreeg namelijk een leren kappie op en een bril. Het luik ging open en de eerste duo's maakte hun sprong. Ik was als laatste aan de beurt, voor mij was een Engels meisje die zittend in de opening van het vliegtuig ineens begon te gillen als een speenvarken. Zo dat was echt pure angst.. Ik bedacht me om het vooral anders te doen, vandaar ook mijn pretbek op de foto vòòr de sprong. Daar gingen we dan! Eenmaal zittend in de opening van het vliegtuig is er geen weg meer terug. Het moment dat je je vrije val maakt is zo'n gaaf gevoel!!! Akkemay zei dat ze tijdens haar skydive vooral heel blij was, dat kon ik me maar moeilijk voorstellen. Maar echt ik was ook heel blij!! Het gaat zo ontzettend hard en het moment dat de parachute opengaat word je nog eens met een enorme vaart omhoog geworpen. Het uitzicht was adembenemend mooi.. Aan de ene kant had je de bossen, in het midden Lake Taupo en aan de andere kant bergen met sneeuwtoppen. Helaas was het alweer heel snel voorbij en bij de landing stond ak me al op te wachten. Wow ik heb er echt van genoten!! De hele tijd was er een camera aanwezig geweest en aan het eind kregen we de film te zien. Het Engelse meisje dat zo gilde had heel veel betaald voor een film maar stond daar dus niet al te best op haha. Eenmaal terug in ons hostel hebben we ons ingeschreven voor The Tongariro Crossing. Een wandeling van 8 uur over een vulkaan. Je zal wel denken die zijn gek.. Maar we hadden er al zoveel mensen over gehoord hoe mooi het was dat we dit zeker niet wilde missen..
De volgende dag werden we om kwart voor 6 sochtends opgehaald. We hadden het advies gekregen om ons warm aan te kleden dus daar gingen we dan met onze 5 lagen. De vrouw die ons ophaalde had echt een geweldig humor en een jongen voor ons viel binnen 1 tel in slaap, op elke hobbel veerde hij lekker mee wat een hilarisch gezicht was. Om 7 uur begonnen we met goede moed aan de 20 km wandeling. Ik had eigenlijk meteen al kramp in beide kuiten wat me spontaan een ochtendhumeur gaf.. Hoe ga ik dit in hemelsnaam redden?! Akkemay zei doodleuk misschien word het vandaag alleen maar erger, nou dat werd het ook! Inmiddels hadden we het allebei al bloedheet en onze handschoenen hebben we maar 5 minuten nodig gehad. Toen we eenmaal begonnen met de klim zijn we onszelf wel 10 keer tegengekomen. Gelukkig beschikken Akkemay en ik over de zelfde conditionele toestand (of eigenlijk geen conditie) dus konden we lekker samen oplopen. Ook al was het verzuringsproces al in het eindstadium het uitzicht maakte alles goed!! Ik weet niet hoe we al die trappen zijn opgeklommen maar we hebben het gered. Het laatste stukje was zelfs over ijs en heel stijl wat ook weer een uitdaging was! Gelukkig had ik net in het boek van tennislegende André Agassi gelezen wat echt kapot gaan is en weet ik van hem dat na elk dood punt er weer een opleving kan komen;)!! Eenmaal op de top hoef je alleen nog maar naar beneden zal je denken, nou dat viel vies tegen!! Na wat aanmoedigingen over en weer waren we er dan eindelijk. Om kwart voor 3 haalde we moe maar voldaan de eindstreep. In het busje naar het hostel lagen we na 1 minuut al te slapen.
De volgende dag kunnen jullie al raden.. Mijn hele lijf deed zeer van de spierpijn en bewegen, laat staan lopen was een loodzware opgave. Ik geloof dat Akkemay dit gevoel deelt;). Tsja wat wil je ook als je ongetraind een berg gaat beklimmen! In de Lonely Planet leest Ak net dat je er beter 2 dagen voor uit kan trekken als je ongetraind bent. Die dag moesten we nog naar het busstation lopen en 6 uur rijden naar Wellington. Inmiddels zijn we drie dagen verder en de spierpijn is inmiddels goed te doen! Haha.
De mensen zijn hier trouwens net zo vriendelijk en behulpzaam als in Australië. Hier verplaatsen veel mensen zich door middel van liften. Zo is ons ook al twee keer een lift aangeboden toen we naar ons hostel liepen!
De tijd vliegt helaas.. Zo ben je bijna alweer 3 maanden aan het reizen wat betekend dat Ak over een paar dagen al naar huis gaat... Heel gek idee dat is straks in mijn uppie verder zal gaan. Eigenlijk reist het grootste deel van de mensen hier alleen maar het is toch even een uitdaging! Met Akkemay heb ik het echt top gehad!! Een mooie tijd waar we mooie herinneringen aan over hebben gehouden ik ga mijn maatje ontzettend missen:(. Zo fijn als je aan 1 blik of 1 woord genoeg hebt! Ik weet dat heel veel mensen staan te springen om Ak straks te zien. Dankjewel dat ik haar 3 maanden van jullie mocht lenen;)
Doeeeeei allemaal!
Kus Simone en Ak
De laatste update is alweer even geleden! We zijn inmiddels alweer ruim 2 weken in het mooie Nieuw Zeeland.
Voordat we naar Auckland vetrokken hebben we eerst nog een paar dagen in Sydney doorgebracht. In Sydney hebben we Susan gezien! Suus is een vriendin van 'vroeger' die we al een tijd niet hadden gezien. Heel leuk en toevallig dat ze net naar Aussie verhuisd met heel de family als wij daar ook zijn! Tijd voor een hereniging en dat op haar verjaardag! Voor het eerst in 2 maanden vonden we dit wel een gelegenheid om weer eens make up op te doen.. Het eerste half uur hebben we aan elkaars gezicht moeten wennen haha. Savonds hadden we afgesproken bij het pizza restaurantje waar Suus werkt. Om daar te komen moesten we een half uur met de bus, we hadden een hele aardige chauff waarvan we gratis mee mochten! Na de heerlijke pizza zijn we naar haar het huis van Suus en haar familie gelopen en hebben we gezellig bijgekletst met haar zussen en ouders. We gingen uit in Bondi en daarvoor moesten we nog een klein stukje met de bus. Dat hebben alle inzittende geweten! 'Hé buschauffeur we gaan je busje slopen' hebben we luidkeels en zonder enige géne gezongen;) Nederland was weer vertegenwoordigd! Het was een hele leuke avond en toen we eenmaal een taxi wilde pakken naar ons hostel kregen we zomaar 20 dollar in ons handen gedrukt van een aussieboy. Top!!
Eenmaal aangekomen in Auckland werden we streng gecontroleerd en moesten we onze wandelschoenen uit onze tas halen. Die van mij lagen natuurlijk helemaal onderop. Mijn hellokitty-tijger-pyamabroekje die ik van mijn leuke vriendinnen heb gekregen lag overigens bovenop.. Dat was weer even een lachmoment! Na een schoonmaakbeurt kreeg ik mijn schoenen netjes in een plastick zakje terug. De eerste week in Nieuw Zeeland hebben we met Rens doorgebracht. De eerste dag zijn we naar het noordelijkste punt gereden, Cape Reinga. Op dat punt komen er twee oceanen samen en heb je een prachtig uitzicht. Wij liepen in een dikke mistbank waardoor je zo goed als niets zag. Dat was wel even grappig;). Gelukkig was een stukje verder een beter zicht!
Ook zijn we naar de filmset van The Lord Of The Rings en The Hobbit geweest. Een prachtig gebied met de typisch NZ groene heuvels met schaapjes. Voor deze attractie betaal je de hoofdprijs maar ondanks dat het jaren geleden was dat ik de films heb gezien was het heel leuk! De Hobbit huisjes waren heel gedetailleerd gemaakt en helemaal passend bij mijn lengte;). The Hobbit film heb ik nog helemaal niet gezien, bij thuiskomst zal ik deze zeker een keer gaan kijken.
Wat ook gaaf was om te zien was het Orakei Korako Cave and Thermal Park. Dit was een valley met o.a. modder poelen met kokend water en gijzers. Heel bijzondere natuurverschijnselen hebben we daar gezien.
Skydive
Inmiddels zijn Akkemay en ik samen verder gegaan. Dat ging meteen alweer lekker doordat we onze bus miste! Verkeerd op de tijd gekeken...Gelukkig kwam er daarna een andere bus aan die ook langs Taupo ging, probleem opgelost! In Taupo doen veel mensen hun skydive. Voor mij was hier de goedkoopste optie en dus ook een beetje de laatst kans om dit te doen. Nadat ik Ak had zien springen in Australië was ik ondanks mijn hoogtevrees toch wel heel benieuwd naar dat gevoel! Dus... daar ging ik dan! We werden opgehaald door een hele aardige man op leeftijd die heel aardig voor me was en Akkemay mocht mee! Eigenlijk had ik best spijt en was heel heel zenuwachtig. Eenmaal aangekomen op het vliegveld mocht je kiezen welke sprong je wilde doen. Ik wilde eigenlijk voor 12000ft gaan maar besloot dat ik toch met de grote jongens mee wilde doen dus ging ik voor 15000ft (dit is 4,5km volgens mij). Ik werd in een mooi rood pak gehesen en moest daarna naar een instructie filmpje kijken. Geloof me die heb ik door de spanning niet gezien of gehoord;). Nadat Ak aan me vroeg of ik er zin in had en ik 'Nee' riep liep ik met me tandemmattie naar het vliegtuig.
In het vliegtuig had je al een supermooi uitzicht en mijn tandemmattie zei steeds dat ik er van moest genieten. Ik was nog steeds gespannen maar besloot dit dan toch vooral maar te doen! Ik durfde tenslotte op 8 jarige leeftijd ook al 10 keer achter elkaar in de python met mijn vader. Aangekomen op een bepaalde hoogte kreeg ik ineens een zuurstofmasker op omdat we boven de zuurstofgrens kwamen.. best raar idee. Toen we bijna op hoogte waren werd mijn outfit nog lachwekkender, ik kreeg namelijk een leren kappie op en een bril. Het luik ging open en de eerste duo's maakte hun sprong. Ik was als laatste aan de beurt, voor mij was een Engels meisje die zittend in de opening van het vliegtuig ineens begon te gillen als een speenvarken. Zo dat was echt pure angst.. Ik bedacht me om het vooral anders te doen, vandaar ook mijn pretbek op de foto vòòr de sprong. Daar gingen we dan! Eenmaal zittend in de opening van het vliegtuig is er geen weg meer terug. Het moment dat je je vrije val maakt is zo'n gaaf gevoel!!! Akkemay zei dat ze tijdens haar skydive vooral heel blij was, dat kon ik me maar moeilijk voorstellen. Maar echt ik was ook heel blij!! Het gaat zo ontzettend hard en het moment dat de parachute opengaat word je nog eens met een enorme vaart omhoog geworpen. Het uitzicht was adembenemend mooi.. Aan de ene kant had je de bossen, in het midden Lake Taupo en aan de andere kant bergen met sneeuwtoppen. Helaas was het alweer heel snel voorbij en bij de landing stond ak me al op te wachten. Wow ik heb er echt van genoten!! De hele tijd was er een camera aanwezig geweest en aan het eind kregen we de film te zien. Het Engelse meisje dat zo gilde had heel veel betaald voor een film maar stond daar dus niet al te best op haha. Eenmaal terug in ons hostel hebben we ons ingeschreven voor The Tongariro Crossing. Een wandeling van 8 uur over een vulkaan. Je zal wel denken die zijn gek.. Maar we hadden er al zoveel mensen over gehoord hoe mooi het was dat we dit zeker niet wilde missen..
De volgende dag werden we om kwart voor 6 sochtends opgehaald. We hadden het advies gekregen om ons warm aan te kleden dus daar gingen we dan met onze 5 lagen. De vrouw die ons ophaalde had echt een geweldig humor en een jongen voor ons viel binnen 1 tel in slaap, op elke hobbel veerde hij lekker mee wat een hilarisch gezicht was. Om 7 uur begonnen we met goede moed aan de 20 km wandeling. Ik had eigenlijk meteen al kramp in beide kuiten wat me spontaan een ochtendhumeur gaf.. Hoe ga ik dit in hemelsnaam redden?! Akkemay zei doodleuk misschien word het vandaag alleen maar erger, nou dat werd het ook! Inmiddels hadden we het allebei al bloedheet en onze handschoenen hebben we maar 5 minuten nodig gehad. Toen we eenmaal begonnen met de klim zijn we onszelf wel 10 keer tegengekomen. Gelukkig beschikken Akkemay en ik over de zelfde conditionele toestand (of eigenlijk geen conditie) dus konden we lekker samen oplopen. Ook al was het verzuringsproces al in het eindstadium het uitzicht maakte alles goed!! Ik weet niet hoe we al die trappen zijn opgeklommen maar we hebben het gered. Het laatste stukje was zelfs over ijs en heel stijl wat ook weer een uitdaging was! Gelukkig had ik net in het boek van tennislegende André Agassi gelezen wat echt kapot gaan is en weet ik van hem dat na elk dood punt er weer een opleving kan komen;)!! Eenmaal op de top hoef je alleen nog maar naar beneden zal je denken, nou dat viel vies tegen!! Na wat aanmoedigingen over en weer waren we er dan eindelijk. Om kwart voor 3 haalde we moe maar voldaan de eindstreep. In het busje naar het hostel lagen we na 1 minuut al te slapen.
De volgende dag kunnen jullie al raden.. Mijn hele lijf deed zeer van de spierpijn en bewegen, laat staan lopen was een loodzware opgave. Ik geloof dat Akkemay dit gevoel deelt;). Tsja wat wil je ook als je ongetraind een berg gaat beklimmen! In de Lonely Planet leest Ak net dat je er beter 2 dagen voor uit kan trekken als je ongetraind bent. Die dag moesten we nog naar het busstation lopen en 6 uur rijden naar Wellington. Inmiddels zijn we drie dagen verder en de spierpijn is inmiddels goed te doen! Haha.
De mensen zijn hier trouwens net zo vriendelijk en behulpzaam als in Australië. Hier verplaatsen veel mensen zich door middel van liften. Zo is ons ook al twee keer een lift aangeboden toen we naar ons hostel liepen!
De tijd vliegt helaas.. Zo ben je bijna alweer 3 maanden aan het reizen wat betekend dat Ak over een paar dagen al naar huis gaat... Heel gek idee dat is straks in mijn uppie verder zal gaan. Eigenlijk reist het grootste deel van de mensen hier alleen maar het is toch even een uitdaging! Met Akkemay heb ik het echt top gehad!! Een mooie tijd waar we mooie herinneringen aan over hebben gehouden ik ga mijn maatje ontzettend missen:(. Zo fijn als je aan 1 blik of 1 woord genoeg hebt! Ik weet dat heel veel mensen staan te springen om Ak straks te zien. Dankjewel dat ik haar 3 maanden van jullie mocht lenen;)
Doeeeeei allemaal!
Kus Simone en Ak
-
22 Mei 2014 - 13:41
Annemarie:
Wat een superleuk verslag weer Simone.
Je hebt weer heel wat avonturen meegemaakt, we zijn erg trots op je.
Als klein kindje was je nergens bang voor, ik weet nog goed, die keer in Avifauna.
Simone van de hoogste glijbaan, waar je een salto inmaakte en ondersteboven en achterstevoren er weer uitkwam. ( gelukkig was hij overdekt)
Meiden, nog een paar hele leuke dagen met z'n twee, Akkie goede thuis reis en we hopen je snel een keer te zien. -
22 Mei 2014 - 13:53
Nienke:
Ha meiden,
Ik kan het niet laten om weer te reageren. Mooi verhaal weer! Goed omschreven hoe de skydive was Simoon, ik kreeg alleen al van je verhaal zwetende handen. Hahah. Stelletje bikkels dat jullie zijn om die berg te beklimmen!
Snap dat het straks heel moeilijk is om afscheid van elkaar te nemen. Je zal zeker nog een prachtige tijd daar hebben Simoon. En ik ben een van die mensen die staat te springen om Ak weer te zien!
Veel plezier de laatste dagen/week samen! Kus! -
22 Mei 2014 - 15:18
Rosanne:
Ik sta ook te springen om akkie weer te zien! Maar siemp, nog onwijs veel plezier, en doe voorzichtig in je eenje! Komt vast goed, geniet van de laatste dagen ak!! Tot snel!
Xxxxxxx je zus -
22 Mei 2014 - 18:50
Els Bakker:
Lieve lieve Simone,
Wat een fijn verslag, wat hebben jullie een hoop gedaan, super dat je hebt gesprongen, wat moedig wat dapper en wat een leuke foto's.
Bij het laatste stuk had ik de keukenrol weer nodig. Ik heb Akkemay maar een paar keer " gezien" en echt gesproken. En iedere keer voelde ik tranen, anderen vroegen "mis je haar dan zo erg", maar dat is het niet, ik hoorde hoe gelukkig ze was in Australië en Nieuw Zeeland, samen met jou.
Jij gaat dadelijk alleen verder, even lastig maar langer dan 2 weken zal dat niet duren, Simone, je bent een fijn mens en zal andere ontmoeten. Akkemay moet nog verder met school en dadelijk weer iedere dag de vaatwasser uitruimen!
Maak er samen nog een geweldige week van, we blijven je volgen, het komt allemaal goed.
Veel liefs Els -
22 Mei 2014 - 19:54
Marijke:
Lieve Simone,
Wat een prachtig verslag en leuk dat je steeds vrienden en vriendinnen ontmoet zo ver van huis!
En dan het verhaal van die wandeling je bent een doorzetter hoor wat zullen jullie een spierpijn gehad
hebben en dat je met hoogtevrees durft te skydive goed hoor we zijn trots op je!
Wat fijn dat het zo goed is gegaan jij en Akkemay nog een fijne tijd samen en Akkemay een goede thuis reis! xx -
22 Mei 2014 - 22:29
Jose:
Hoi, wat een leuk verslag weer Simone, veel plezier de laatste daagjes daar samen,.Ja straks alleen verder komt ook allemaal weer goed, doe voorzichtig en geniet van alles. Lees wel weer hoe je reis de volgende maanden gaan. Groetjes van ons allemaal. Xxx -
22 Mei 2014 - 23:37
Frank... De Vader Van...:
Hé meisie,
Ik heb haar graag aan je uitgeleend... en geweldig dat je haar wilde meenemen... Tja ff wennen maar joh daarna weer volgas verder je hebt het al eens eerder gedaan in je uppie toch?
Ik vind het wel van lef getuigen dat je alsnog bent gaan skydiven, soms moet je niet te lang nadenken over zoiets, maar gewoon doen. Ik weet precies hoe jullie je hebben gevoeld na die wandeling he-le-maal naar de k....n, uitgeput en tong op je schoenen maar inderdaad het uitzicht vergoed veel (heb ff gegoogled maar dat haalt het niet bij de echte ervaring)
Heb nog ff lol met z'n 2en ... spreek je snel Ak... we blijven je volgen Simone
Mzzl
PS: De keuken rollen zijn niet aan-te-slepen voor Els :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
